Το Κεφαλλονίτικο Έλατο (Abies cephalonica Loudon - Ελάτη η κεφαλληνιακή) είναι ένα αειθαλές κωνοφόρο δέντρο εντυπωσιακής εμφάνισης. Παρά το όνομά του, δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο του νησιού της Κεφαλλονιάς, αλλά αρκετών περιοχών του Ελλάδας, όντας ενδημικό είδος του τόπου.
Σκληρό και ανθεκτικό φυτό μπορεί να καλλιεργηθεί σε ποικίλα εδαφοκλιματικά περιβάλλοντα εκτός από τις μολυσμένες περιοχές των μεγαλουπόλεων.
Στην πλήρη του ανάπτυξη και κάτω από ιδανικές συνθήκες, μπορεί να φθάσει σε ύψος τα 40 m και σε διάμετρο τα 8 έως 12 m. Το σχήμα του είναι τις περισσότερες φορές πυραμιδοειδές, τα φύλλα του έχουν ωραίο πράσινο χρωματισμό και οι θηλυκοί όρθιας φόρμας κώνοι του, που εμφανίζονται στα τέλη της άνοιξης, του χαρίζουν ένα επιπρόσθετο διακοσμητικό στοιχείο.
Αξιοσημείωτο είναι και το προσδόκιμο ζωής του δέντρου: το Κεφαλλονίτικο Έλατο ζει μέχρι και 500 χρόνια.
Το Κεφαλλονίτικο Έλατο είναι ένα από τα πιο εύκολα για καλλιέργεια κωνοφόρα δέντρα. Πλήρως προσαρμοσμένο στις ξηροθερμικές συνθήκες του Ελληνικού κλίματος, δεν κινδυνεύει να χαθεί ούτε από τις χαμηλές αλλά ούτε και από τις υψηλές θερμοκρασίες. Οι ελάχιστες χαμηλές που κυμαίνονται μεταξύ -14 με -18 °C και οι μέγιστες που μπορούν να φτάσουν ή και να ξεπεράσουν τους 41 °C δεν προξενούν στο δέντρο την παραμικρότερη ζημιά.
Το έδαφος στο οποίο μπορεί να φυτευθεί, δεν γνωρίζει κανέναν περιορισμό, υπό τον όρο πως στραγγίζει καλά και δεν νεροκρατεί. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως το Έλατο της Κεφαλλονιάς δεν έχει προτιμήσεις: πράγματι, η καλύτερη δυνατή ανάπτυξή του παρατηρείται στα όξινης αντίδρασης, βαθιά, γόνιμα και δροσερά, μέσης σύστασης εδάφη.
Ως προς τις ανάγκες του για νερό, τα συνήθη ετήσια ύψης βροχής του τυπικού Μεσογειακού κλίματος, τις καλύπτουν πλήρως. Ωστόσο, ειδικά τα πλήρως εγκατεστημένα δέντρα του Κεφαλλονίτικου Έλατου, παρουσιάζουν εξαιρετικά μεγάλη αντοχή στην ξηρασία.
Το Κεφαλλονίτικο Έλατο σε γλάστρα φυτεύεται όλον τον χρόνο εκτός από τις περιόδους ακραίων καιρικών φαινομένων. Για την πραγματοποίηση της φύτευσης, ανοίγεται λάκκος βάθους 2 περίπου φορές το μέγεθος της γλάστρας και διαμέτρου μιάμισης φοράς της διαμέτρου της γλάστρας. Εφόσον δεν υπάρχει πίεση χρόνου, ο λάκκος αφήνεται για 10 έως 15 ημέρες ανοικτός.
Έπειτα, στο εκσκαφέν χώμα, προστίθεται οργανική ουσία και ελαφρόπετρα μεγέθους φουντουκιού ή ζεόλιθος, σε αναλογία 1 μέρος χώματος, 1 μέρος οργανικής ουσίας και 1 μέρος ελαφρόπετρας ή ζεόλιθου.
Επίσης, εάν η φύτευση πραγματοποιείται από τα τέλη του χειμώνα μέχρι τα τέλη της άνοιξης προστίθεται πλήρες λίπασμα του τύπου 12-12-17 και σε ποσότητα αντίστοιχη της ηλικίας και της ανάπτυξης του δέντρου.
Αφού αναμιχθούν και ομογενοποιηθούν τα υλικά, ρίχνεται μέρος του μίγματος στον λάκκο, ώστε τοποθετούμενο το φυτό, το άνω μέρος της βάσης του (ο ‘λαιμός΄) να είναι στο ίδιο ακριβώς επίπεδο με αυτό της επιφάνειας του εδάφους.
Κατόπιν γεμίζεται ο λάκκος με το εδαφικό μείγμα και πατιέται ελαφρά, με προσοχή, ώστε να μην βλαφθούν οι ρίζες.
Μετά ακολουθεί άφθονο πότισμα και αφού στραγγίξει το νερό, εάν χρειαστεί, ρίχνεται ακόμη λίγο από το εδαφικό μίγμα και επαναλαμβάνεται το πότισμα αλλά ετούτη την φορά με πολύ μικρότερη ποσότητα νερού.
Η φροντίδα του Κεφαλλονίτικου Έλατου, εξαντλείται τις περισσότερες φορές στον θαυμασμό του. Διότι πέρα από τις βασικές μεταχειρήσεις, για τις οποίες θα γίνει λόγος αμέσως παρακάτω, δεν χρειάζεται στην πραγματικότητα τίποτα περισσότερο.
Από εχθρούς και ασθένειες δεν αντιμετωπίζει προβλήματα. Τις σπάνιες φορές που θα προσβληθεί από έντομα - αφίδες - η επέμβαση με τα κατάλληλα σκευάσματα θα είναι αποτελεσματική. Από ασθένειες - σπάνιες και αυτές - η πιο σημαντική είναι η σηψιρριζία που οφείλεται στον μύκητα Armillaria melea.
Οι νεκρώσεις φύλλων και άλλων τμημάτων του δέντρου που παρατηρούνται στις φυσικές οικοθέσεις του, στα δάση με Κεφαλλονίτικο Έλατο, δεν οφείλονται σε κάποιον παθογόνο μικροοργανισμό αλλά σχετίζονται με τις κλιματικές συνθήκες και το επίπεδο θρέψης των δέντρων - δηλαδή έναν συνδυασμό ασυνήθιστα παρατεταμένων περιόδων ξηρασίας μαζί με υψηλές θερμοκρασίες και κακή θρεπτική κατάσταση των φυτών.
Αφήστε ένα σχόλιο