Η Μαγνόλια Σουλατζιάνα (Magnolia × soulangeana) είναι ένα από τα ωραιότερα φυτά του κήπου και του τοπίου. Όντας φυλλοβόλος θάμνος ή μικρό δέντρο ανθίζει πάνω στα γυμνά κλαδιά της προαναγγέλοντας το τέλος του χειμώνα, με μια πληθωρική αρωματική ανθοφορία που μπορεί να διαρκέσει μέχρι τα τέλη της άνοιξης.
Η Μαγνόλια Σουλατζιάνα έχει καταγωγή την Γαλλία και δημιουργό της, το 1826, τον σημαντικό φυτοκόμο Étienne Soulange-Bodin, ο οποίος για αυτόν τον λόγο τιμήθηκε από τους βοτανολόγους με το να δώσουν το πρώτο επώνυμό του στο νέο είδος.
Για την δημιουργία αυτής της φυλλοβόλου Μαγνόλιας ο Soulange-Bodin διασταύρωσε δύο άλλες Μαγνόλιες με καταγωγή από την Κίνα, την Magnolia denudata με την Magnolia liliflora.
Η πρώτη, που υπήρξε ο θηλυκός γονέας, είναι φυλλοβόλο δέντρο που έχει λευκά και πολύ αρωματικά λουλούδια, και η δεύτερη που χρησιμοποιήθηκε ως αρσενικός γονέας, έχει πορφυρόλευκα άνθη και άφθονη αρωματική ανθοφορία.
Η Μαγνόλια Σουλατζιάνα είναι μικρής ανάπτυξης δέντρο με πολλούς κορμούς ή μεγάλης ανάπτυξης θάμνος. Έχει όρθια εμφάνιση και κωνικό - πυραμιδοειδές σχήμα τα πρώτα χρόνια της ζωής της που σταδιακά μεταβάλλεται σε σφαιρικό. Το φύλλωμά της είναι ανοικτό, μέτρια πυκνό, ενώ χαρακτηρίζεται ως αδρής υφής.
Το ριζικό της σύστημα είναι επιφανειακό, αφού το μεγαλύτερο ποσοστό των ριζών της εντοπίζεται στα πρώτα 30 εκατοστά του εδάφους. Ο κορμός της καλύπτεται από ανοικτό γκρι φλοιό ο οποίος παραμένει λείος στο πέρασμα του χρόνου. Οι νεαροί βλαστοί αναπτύσσονται συμποδιακά, το δε χρώμα τους είναι γκριζωπό καφετί.
Τα φύλλα του φυτού είναι μεγάλα μήκους μέχρι 15 εκατοστών, ως προς το σχήμα είναι επιμήκη αντωοειδή, φέρονται κατ’ εναλλαγή πάνω στους βλαστούς, και έχουν χρώμα βαθύ και λαμπρό πράσινο που το φθινόπωρο, με την πτώση των θερμοκρασιών, μεταβάλλεται σε κιτρινίζον καφετί.
Τα ελαφρώς αρωματικά άνθη της έχουν κυπελλοειδές σχήμα και είναι ευμεγέθη αφού φτάνουν σε μήκος τα 12,5 εκατοστά και έχουν διάμετρο 12,5 με 15 εκατοστά.
Παρόλο που ανθοφορεί κύρια την περίοδο από τα τέλη του χειμώνα μέχρι και τα τέλη της άνοιξης, εάν οι συνθήκες την ευνοήσουν μπορεί να παρουσιάσει και ένα δεύτερο ανθοφόρο κύμα από τα τέλη του καλοκαιριού μέχρι και τα τέλη του φθινοπώρου, αλλά σαφώς μικρότερης έντασης.
Πάνω σε έναν κωδωνοειδούς σχήματος πολυκαρπικό όργανο φέρονται οι καρποί της, τα καρπίδια, των οποίων το χρώμα είναι κόκκινο.
Η Μαγνόλια Σουλατζιάνα είναι ένα μάλλον σκληρό φυτό, αφού αντέχει σε ένα μεγάλο εύρος θερμοκρασιών, προσαρμόζεται σε ποικίλους εδαφικούς τύπους και αντεπεξέρχεται μέχρι και την επιβαρυμένη ατμόσφαιρα των πόλεων.
Η Μαγνόλια Σουλατζιάνα καλλιεργείται σε περιοχές που η ελάχιστη θερμοκρασία φτάνει τους -23 °C η δε μέγιστη φτάνει ή και κάποιες φορές ξεπερνά τους 40 °C. Ωστόσο, αν και το φυτό δεν ζημιώνεται, θα πρέπει να αποφεύγεται η φυτευσή του σε περιοχές με συχνούς και μεγάλης έντασης πρώιμους παγετούς, διότι είναι δυνατόν να καταστρέψουν τα άνθη.
Το φυτό μπορεί να φυτευτεί με επιτυχία σε οποιονδήποτε εδαφικό τύπο, εκτός από τα πολύ βαριά αργιλώδη εδάφη, αρκεί να παρουσιάζει επαρκή στράγγιση, ενώ ως προς το pH αυτό πρέπει να λαμβάνει τιμές μεταξύ 5 και 7.
Παρόλα αυτά η Μαγνόλια Σουλατζιάνα ευδοκιμεί σε μέσης σύστασης εδάφη, τα οποία διαθέτουν άφθονη οργανική ουσία, στραγγίζουν άριστα και είναι όξινα έως ελαφρώς όξινα.
Είναι ευνόητο πως το ίδιο ισχύει και για την φύτευση του φυτού σε γλάστρες - πάντοτε όμως μεγάλου μεγέθους. Εάν δεν έχει γίνει η προμήθεια έτοιμου και κατάλληλου για αυτόν τον σκοπό εδαφικού μείγματος τότε μπορεί να δημιουργηθεί με την ανάμειξη των κατωτέρω υλικών:
Θέσεις ευνοικές για την ανάπτυξη της Μανόλιας Σουλατζιάνα είναι οι προσήλιες. Βέβαια θα πρέπει να ληφθεί υπόψιν πως όσο πιο νότια φυτεύεται ή τοποθετείται - εάν πρόκειται για φυτό γλάστρας - τότε είναι προτιμότερες οι ημισκιερές θέσεις, και ακόμα καλύτερα εκείνες όπου ο μεσημεριανός ήλιος διέρχεται μέσα από φυλλώματα άλλων δέντρων.
Για τα νεαρά φυτά Μανόλιας Σουλατζιάνα και μέχρι την εγκατάστασή τους - δηλαδή για τα 2 έως 3 χρόνια από την φύτευσή τους - δεν θα πρέπει να αφήνεται το έδαφος να στεγνώνει κατά την διάρκεια της βλαστικής περιόδου.
Το ίδιο ισχύει και για τα μεγαλύτερης ηλικίας φυτά, αλλά μόνον για τον πρώτο χρόνο από την φύτευσή τους.
Κατόπιν τα ποτίσματα αραιώνουν, και κατά την καλοκαιρινή περίοδο συνήθως ένα πότισμα ανά 5 με 7 ημέρες είναι αρκετό.
Η εφαρμογή οποιουδήποτε ισορροπημένης σύνθεσης λιπάσματος (π.χ. 20-20-20) είτε μια φορά στα μέσα της άνοιξης εφόσον είναι ελεγχόμενης αποδέσμευσης, είτε μια φορά ανά 3 περίπου εβδομάδες εφόσον δεν είναι, θα κάνει αποτελεσματικά την δουλειά του.
Επίσης συνιστάται μετά την πλήρη εμφάνιση του φυλλώματος, μια εφαρμογή (ψέκασμα) με κάποιον φυσικό βιοδιεγέρτη (π.χ. Bio – Uptake).
Η Μαγνόλια Σουλατζιάνα χρησιμοποιείται με πολλούς τρόπους στους κήπους και στο τοπίο. Μπορεί να φυτευτεί είτε ατομικά είτε ομαδικά, μέσα ή έξω από χλοοτάπητες, όπως μπορεί να φυτευτεί και εν σειρά για την δημιουργία δενδροστοιχιών σε πάρκα και πλατείες, ενώ ακόμα και την περίοδο του χειμώνα προσθέτει στους χώρους με τον ομαλό και γκρίζου χρώματος φλοιό του κορμού της, που δημιουργεί ευχάριστες στο μάτι εντυπώσεις μπροστά π.χ. από κοκκινωπής απόχρωσης επιφάνειες.
Συνδυαζόμενη δε με άλλα φυτά συμβάλλει στην δημιουργία εξαιρετικών συνθέσεων, φυτευόμενη για παράδειγμα μαζί με Φορσύθιες (Forsythia x intermedia) καθώς & καλλωπιστικές Φουντουκιές (Corylus maxima ‘Purpurea’).
Αφήστε ένα σχόλιο